“Alles hebben ze mij ontnomen!” Ik tref een overspannen heerschap aan op mijn sofa. Het is zijn eerste sessie en hij is hier op voorspraak van zijn goede vriend Leon. Meneer is ten einde raad, vertelt me over het persoonlijk drama dat hem deze week is overkomen.
Na een monoloog van ruim een half uur (“Ik heb gevochten tegen een ivoren muur! De arrogantie spatte er vanaf! Ze keken me niet eens aan!”) staat meneer plotsklaps op, haalt een toga uit zijn aktetas en verscheurt deze met lange halen, traag en zwijgend. De bef eet hij op. Ik laat hem. Hierin uit zich zijn snel gekrenkt ego.
Het is mij inmiddels duidelijk dat we hier met een lastige casus van doen hebben. Meneer voelt zich bijzonder en belangrijk. Strijd en woede blijken belangrijke bestanddelen in zijn leven. Gebukt onder een groot gevoel van eigenwaarde, persisteert hij in zijn eigen gelijk. Regels zijn er enkel voor anderen. Meneer ziet zichzelf als zonnekoning. Hij reageert dan ook geagiteerd op mijn vragen, bezigt veelvuldig de termen “onwaardig”, “onrechtvaardig” en “onjuist”.
Deze kwetsbaarheid van het zelfgevoel komt vooral tot uiting in de driften van meneer. Hij verwacht – nee eist – door eenieder bewonderd te worden en op zijn wenken bediend. Zo ook door dames. Daar maakt meneer zich nu zorgen over. Is hij nog wel aantrekkelijk voor het andere geslacht, nu zijn maatschappelijke status hem is ontnomen en hij BN’er af is?
Hij vertelt over een steeds terugkerende, seksueel geladen droom. Het is nacht en hij zit helemaal alleen in een rechtbank, naakt, op een krukje. Meneer vertelt me dat hij in deze (“mij niet geheel onbevallige”) droom lang en veelvuldig onaneert, om tijdens elke ontlading van puur genot zijn eigen naam uit te schreeuwen. Hij vraagt me deze droom te duiden. Ik vertel hem dat hij blijkbaar genoeg heeft aan zichzelf. Meneer leeft op een eenrichtingsweg, is geheel door zichzelf in beslag genomen.
Sinds zijn optreden bij Pauw & Witteman, afgelopen dinsdag, kampt meneer echter met nachtmerries, die knagen aan zijn toch al broze zelfbeeld. Weer bevindt hij zich in die rechtbank, maar nu hangt er plots niets meer tussen zijn benen. Meneer is verworden tot een eunuch. Weer vraagt hij om duiding. Ik leg hem uit dat dit de tragiek is van het feit dat hij uit het ambt is gezet. Welbeschouwd is hij ontmand. Of, om in advocaattermen te blijven: zijn zaakje is hem ontnomen.
Gratis inspiratie!
Elke maand verse columns in je mailbox. Plus exclusieve schrijftips die ik alleen deel met de abonnees van deze nieuwsbrief!
Jammer Luuk, volgens mij waren er zat actualiteiten om iets leuks over te schrijven die het beter zouden doen dat dit stukje over deze zelfingenomen ex-advocaat. Of misschien zelfs over hoe vrij hij nu is, dat hij die poppenkast niet meer hoeft op te houden en bonsaiboompjes kan gaan schilderen in Spanje ofzo.
Ach ja de pen kan niet altijd scherp zijn. Op naar de volgende!
Ik vind m wel leuk en Brammetje was bovendien uitermate actueel en hot, niet in de laatste plaats volgens hemzelf natuurlijk!
abject!!!
Narcistische persoonlijkheidsstoornis, lijkt me. Wat we al een half jaar te zien krijgen is zijn gekrenkte narcisme. Mijn indruk is dat hij zich in zijn werkzame leven danig bezighield met liegen, bedriegen en frauderen. Dat weerhield hem er niet van zich ver boven anderen te stellen, al dan niet op basis van zijn “bepaalde afkomst” (zijn eigen woorden).
Me seni a boi.
http://Www.nospang.com
Wat je verder van de man en de advocaat denkt, de schrapping gaat wel extreem ver. Heb de indruk dat verschillende mensen zich simpelweg op hun pik getrapt hebben gevoeld en nu een feestje vieren dat ze Bram toch mooi de tent uit gewerkt hebben.
En ja, hij is nogal van zichzelf overtuigd. Zou je liever een advocaat hebben die hevig aan zichzelf twijfelt en huilend zijn werk mee naar bed neemt?
@Cinner Ik denk dat jij zijn type niet bent dus hou maar op met kontlikken
Ben blij met de uitspraak. Die lamlul zal heus wel iets anders verzinnen om mensen blijven te naaien. Het is ook niet zo dat hij nu verhongert de vieze oplichter maar dat zijn bijna alle advokaten.
Hoe noem je een groep dooie advokaten op de zeebodem? Een goed begin!
Behalve Moszkowicz verbaast ‘t me dat hij alle media-aandacht krijgt, die -in mijn ogen- ook nog zeer coulant is.
Hoezo moeilijke casus? Gewoon een narcistische persoonlijkheid. Zo helder als het water waarin hij al kijkend verliefd is geworden op zichzelf.
Is zo’n man wel geschikt voor op de canapé?