Begin dit jaar las ik een interview met Michael Goss, een Amerikaanse veteraan. Hoe hij in Irak bij een checkpoint, een dag na een zelfmoordaanslag, het vuur opende op enkele schimmen in de nacht. Het bleek een Iraakse familie op de vlucht voor geweld.

Wij mannen falen massaal, vooral tussen de lakens. Daar troeft sinds kort de Satisfyer ons af, nu al de populairste vibrator ooit. Zo te halen bij Hema, Etos of Kruidvat, want het wulps ontworpen seksspeeltje ziet er allesbehalve uit als een rammelende Tarzan.

Goed nieuws! Nog even en alle Nederlanders krijgen te maken met permanente en grootschalige digitale surveillance.

Ik hoor politici steeds maar weer roepen dat het koningshuis “niet meer van deze tijd is.” Een bewering waarover ik graag een momentje mag nadenken. Want hoezo dan?

Here God, hier spreekt uw nederige dienaar Chris Stoffer. U weet wel, van de SGP. Heilige Vader, ik verkeer in diepe, existentiële gewetensnood. In gedachten hoor ik nu al de kabinetsroep van de heer Omtzigt door de burelen der SGP galmen. Maar hoe kan ik ooit, als mannenbroeder, in zijn kabinet verkeren, te midden van menig vrouwmens?

Tweede Kamerlid worden, wat moet je daar eigenlijk voor kunnen? Hopelijk niet al te veel, want de Volkskrant becijferde laatst dat met het vertrek van een groot aantal Kamerleden, het Binnenhof na de verkiezingen maar liefst 270 jaar aan ervaring armer is.

“Ja maar, ik ben Frans! De meest betrouwbare politicus die ik ken! De eenvoudige kleinzoon van een Limburgse mijnwerker!” Op mijn sofa ligt een emotioneel heerschap. Het is zijn eerste sessie en hij is hier op voorspraak van zijn campagneteam.

“Ach, kon ik de wereld maar veranderen…” Met veel gevoel voor drama klimt de nieuwsconsument op de barkruk naast me. “Ik heb het nog nooit zo zwaar gehad als de afgelopen weken!”

Kreet van de week: ongebreidelde wreedheid! Ik vat het even samen, want de waanzin waart weer door het Midden-Oosten en dan raak je al snel het spoor bijster.