O jee, de Oekraïners raken op.

Het nieuwe jaar begint met wachten. Op de Russen.

Oorlogen. Ze leveren altijd veteranen op.

Empathie als het nieuwe gevaar. Dat is waar we nu staan in deze verdomde oorlog.

Gaza-Stad. Een Palestijnse familie propt zich in een kleine zwarte Kia Picanto.

Yuri, net twintig en vader van een dochtertje van twee. Het is zijn allereerste dag aan het front.

Ik kruip op de barkruk naast snorremans en steek van wal. Ooit onderging ik namelijk óók een prostaatonderzoek. Omdat ik zo belachelijk vaak naar de wc moest. Ja, dat mag meneer best weten.

"Mister Poetin? Ah, yes! Hello! This is Mark Rutte. Hai, hai!"

Petrovs mond valt open. Het systeem geeft aan dat er net een intercontinentale kernraket is gelanceerd. Rechtstreeks vanaf een Amerikaanse basis in Noord-Dakota. Tijd tot impact: 25 minuten.

Dan, op een dag, bezoekt een politicus diezelfde begraafplaats. Natuurlijk met een cameraploeg in het kielzog. Maar dat spreekt vanzelf, want zonder pers zie je ze daar nooit.