Naald in je bil

(opgevangen in de kroeg)
“Snap jij dat nou?”
“Wat?”
“Van die René Froger. Dat die man nog in de ArenA durft op te treden.”
“Hoezo?”
“Met Gordon en Joling! Zit ie met twee flikkers in de kleedkamer. En dat zes avonden lang. Volgens mij is ie levensmoe.”
“Levensmoe?”
“Let maar op, die Froger krijgt een naald in zijn bil. Tenminste, als ie niet allang een prik heeft gehad.”
“Denk jij echt dat Gordon en Joling…?”
“Man! Die homo uit Groningen, die Peter M. is volgens zijn advocaat ook een heel normaal iemand die midden in de maatschappij staat en op straat niet opvalt.”
“Jeetje, die Froger. Arme drommel. Wat erg ook voor zijn vrouw Natasja.”
“Allemaal hetzelfde, die homo’s.”
“Jouw achterbuurman, dat is toch ook een nicht?”
“Vertel mij wat. Staat elke dag heel artistiek in zijn tuintje te schoffelen. Nou, ik slaap echt niet meer met mijn slaapkamerraam open.”
“Eigenlijk zijn het vampiers. Overdag normaal, maar ‘s nachts veranderen ze in monsters. Spuiten ze een tijdbom in je lijf.”
“Elkaar een beetje met hiv bevruchten. Nou, ze staan weer mooi in de belangstelling.”
“Dat willen ze graag hè. Aandacht trekken. Het liefst naakt in een boot door de gracht.”
“Ik zeg: allemaal een enkeltje Iran.”
“Net als die Tinky Winky, van de Teletubbies. Ook al zo’n bruinwerker.”
“Ze moeten maar eens in dat tasje van hem kijken. Zeker weten dat daar een injectiespuit in zit.”