
Kieskeurig
"Types zoals jij, daar gaat deze samenleving nog eens aan kapot. Ga toch weg! Wie niet stemt, die is af."
"Types zoals jij, daar gaat deze samenleving nog eens aan kapot. Ga toch weg! Wie niet stemt, die is af."
Vierentwintig dikke ordners zijn het. Voor elk jaar in de Tweede Kamer één. ’s Avonds laat, in zijn safe house, laat Geert de vingers van zijn rechterhand altijd even over de ruggen glijden.
Het is knap hoe hij nooit over een antwoord hoeft na te denken. Nimmer fronst hij de wenkbrauwen, of neemt hij de tijd om zijn geheugen te raadplegen. Dat laatste is niet zo vreemd, want de reikwijdte van zijn herinneringen valt samen met de grenzen die hij er zelf aan stelt.
Het a-woord is eindelijk gevallen. Aliens! Zelfs Amerikaanse generaals sluiten groene mannetjes niet langer uit. Dat werd tijd, want niemand minder dan Stephen Hawking was jaren geleden al overtuigd van het bestaan van buitenaards leven: “Als aliens ons bezoeken, dan zal hetzelfde gebeuren als toen Columbus Amerika ontdekte. En we weten allemaal hoe dat afliep voor de indianen.”
Stel, je rijdt in je gloednieuwe e-bolide over de A2 bij Apeldoorn. Terwijl je bijna geruisloos over het wegdek glijdt, hoor je op de autoradio dat de doorsnee Nederlander minstens vijfduizend commerciële boodschappen per dag te verwerken krijgt. Vijfduizend! Je begint te rekenen.
Stel, koning Willem-Alexander schaft zich een uit de kluiten gewassen drone aan. Eentje waarop hij twee jachtgeweren kan monteren. Daarmee is hij voornemens, zo laat de Rijksvoorlichtingsdienst weten, op wild te gaan jagen in zijn kroondomein Het Loo.
Wie zijn de vergeten slachtoffers van de Oekraïne-oorlog? Nou? U mag drie keer raden. Fout. Fout. En… alweer fout! Het juiste antwoord: de huisdieren aldaar.
Men neme een wandje van bordkarton. Voeg daar één tafel, een paar stoelen en twintig krukjes voor het publiek aan toe, en klaar is Kees. Talkshows zijn helemaal van deze tijd: niet alleen goedkope tv, maar bovenal ook luie tv.
Online is niets meer echt. Neem nu je eigen updates op sociale media. Het heeft nauwelijks nog iets van doen met wie je werkelijk bent. Je post enkel datgene wat clicks genereert. Welbeschouwd censureer je dus je eigen leven.
Kijk, daar hebben we Oleg. Oleg is soldaat. Of beter gezegd: wás. Je zou zijn asgrauwe gezicht moeten zien, vlak voordat de lijkzak voorgoed werd dichtgeritst. Een 19-jarige jongen met een snorretje van dons. Nog nooit verliefd geweest. Hij had plannen, een toekomst. Studeren en later misschien wel trouwen.