Het is al laat. Ik ben bekaf. Op de gang van het motel, ergens onder de rook van een Franse snelweg, zie ik nog net een jong Brits stel de kamer naast me binnenglippen. Zij - naaldhakken en kokerrok - is voor driekwart opgetrokken uit been. Hij is klein van stuk en gedrongen: type sportschool. Ik hoor ze verliefd fluisteren. Het kaartje ‘niet storen’ hangt al aan de deurknop.
“Maar jij claimt dat Arie Ribbens nog leeft. Vertel me dan gewoon wat jouw bronnen zijn."
Probeer iemand maar eens uit te leggen waarom jouw vrienden je vrienden zijn. Rutte deed een poging tijdens zijn wekelijkse persconferentie.
Kamerleden kunnen hun werk niet meer doen, lees ik. Vanwege alle boerenterreur en intimidaties. Hun veiligheid zou niet meer gegarandeerd zijn. Dat is een zin waarover ik graag even mag nadenken.
Ach ja, de horeca. Obers, buigend als knipmessen. Maar niet heus, want uiteindelijk is het altijd weer de consument die bereidwillig bukt om eens goed genomen te worden.
Ja, hallo? Spreek ik met de heer Rutte? Momentje hoor, want de intercom van uw Torentje doet raar. Hier Henk. Wat zegt u? Nee, Henk. Uit Appingedam.
Folkert Idsinga van de VVD. Hij gaat de benzineprijzen stevig in de gaten houden. Die toezegging krijgt u toch zomaar even van hem cadeau, in ruil voor die 2,50 aan de pomp.
De bliksemcarrière van de nu 19-jarige Lucas van Lippe-Biesterfeld, de slungelachtige kleinzoon van Pieter van Vollenhoven. Op zijn achttiende al officier, na amper een jaar op de Koninklijke Militaire Academie (KMA).
Oekraïne is weer eens teleurgesteld. Ja, voor de zoveelste keer. We zullen onszelf rekenschap moeten geven van de gevolgen.
De afgelopen weken heb ik dan ook uitvoerig gereflecteerd op mijn rol voor, tijdens en na mijn eigen handelen. Ik heb de vraag ‘Mark, wat herinner jij je nu eigenlijk van deze casus?’ heel actief bij mezelf neergelegd.