Ik weet nog de eerste keer dat mijn zoon mijn graf bezocht. Twee jaar geleden. Het was een mooie dag. De lente hing in de lucht. De hoge eiken ruisten, de begraafplaats warmde zich aan de voorjaarszon.

Eindelijk, ik weet zijn naam. Ramsis Kwidama. Afgelopen maandag vonden schippers zijn levenloze lichaam. Vier dagen eerder sprong de 35-jarige Antilliaan vanaf de kade van de Nieuwe Maas in Rotterdam-West een jongen achterna die tijdens het zwemmen in moeilijkheden was geraakt.

Doet u maar dat bosje chrysanten. En dan met wat witte rozen erbij. Ja, prachtig zo. Mijn vrouw hield van chrysanten en witte rozen. Heel mooi, dank u wel. U heeft het vast druk dezer dagen. Nee, daar hoeft u zich niet voor te verontschuldigen. U bent die torens niet ingevlogen.