Het is ronduit tragikomisch, de manier waarop Donald J. Trump zijn eigen ondergang regisseert in de Epstein-affaire. Zijn grootste probleem? Zelfs de eigen MAGA-achterban gelooft hem nauwelijks nog.

12 augustus 2000, vroeg in de ochtend. Twee explosies jagen de Koersk, een van ’s werelds grootste atoomonderzeeërs, naar de bodem van de Barentszzee. Aan boord: 118 mannen. Leven ze nog? Of is iedereen dood? Wat volgt is een race tegen de klok, een tragedie in slow motion.

Op 14 juli 2025 zou hij zestig zijn geworden. Maar sergeant John Chapman stierf ruim twintig jaar eerder, hoog in de bergen van Afghanistan. Zijn daden, gefilmd door een drone, leverden hem postuum de Medal of Honor op. Dit is zijn verhaal.

We zouden er allemaal beter van worden: groene stroom. Maar honderden miljarden later blijkt vooral dat de burger betaalt. Voor de kabels, de kosten, het risico, de missers en het optimisme van een overheid die blijft gokken op een toekomst die niemand begrijpt.

Mearsheimer en Sachs. Twee Amerikaanse professoren die zeggen wat je in talkshows niet hoort en in kranten zelden leest: dat Poetins oorlog in Oekraïne niet uit de lucht kwam vallen.

Voorafgaand aan Pasen gedenken christenen die ene kruisiging, daar op Golgotha. Maar Jezus was niet de eerste die zo stierf – en ook niet de laatste.

De grootste luchtlandingsoperatie uit de geschiedenis werd een debacle. Na afloop schoven de geallieerden de schuld in de schoenen van de Polen. Een reconstructie.

De nostalgie van de jaren negentig, toen ‘online’ nog het kroondomein was van nerds en geeks.