Ik ben helemaal om. Afgelopen week heb ik al mijn spaargeld (150.000 euro, dat mag u gerust weten) in Europese defensieaandelen gestopt. Ik kan het iedereen aanraden. Sinds de EU besloot om 800 miljard euro extra te investeren in de eigen wapenindustrie, schieten de koersen omhoog. Als een ballistische raket die niet van plan is terug te keren. Europese defensieaandelen presteren zelfs beter dan hun Amerikaanse tegenhangers!
Het heeft even geduurd, maar eindelijk snap ik hoe de wereld werkt. Wie de oorlog in Oekraïne alleen maar ziet als een humanitaire ramp, die heeft het niet begrepen. Oorlog is een kans. Geen enkele grootmacht – democratisch of dictatoriaal – heeft ooit een conflict gevoerd zonder dat er ergens iemand aan verdiende. Eigenlijk is oorlog een product als elk ander. Niets mis mee.
Oké, er bestaat ook zoiets als vrede, maar die levert niets op. En daarnaast: tijden veranderen. Waar vrede ooit het einde van geweld betekende, is het nu een risicovolle onderneming geworden. Of zoals de Deense premier Frederiksen laatst zei: “Peace in Ukraine may be more dangerous than ongoing war.”
Ze heeft een punt. Waarom zou de oorlog in Oekraïne moeten eindigen? Waar vrede troebel is, daar maakt oorlog alles helder. Een vijand als Poetin; dat is iemand die blijft. Vrienden komen en gaan, maar een vijand is als een anker, een houvast. Hij vertrekt niet bij tegenslag, verveelt zich niet, vraagt niets terug. In Poetins vijandschap zit een zekerheid die geen vriendschap kan bieden. Een vriend moet je onderhouden, een vijand zorgt voor zichzelf.
Laten we daarom reëel blijven. Een gestage, langdurige oorlog is beter. Niet te groot, niet te klein, precies goed. Een conflict met voldoende intensiteit om de vraag op peil te houden, maar zonder dat het uitmondt in een nucleaire escalatie. Een klassieke ‘forever war’, zoals de VS er zo veel hebben gehad: Vietnam, Irak, Afghanistan. Een goudmijn voor beleidsmakers, lobbyisten en industriebonzen.
De EU-leiders begrijpen dat. Het ene moment spreken ze met grootse woorden over vrede, de volgende dag ondertekenen ze miljardencontracten met de wapenindustrie. We moeten weer kriegstüchtig worden, roept de Duitse minister van Defensie. En gelijk heeft hij. Daarom moeten we de Europese defensiesector blijven stimuleren. Want hoe meer we investeren, hoe sterker we worden. En hoe sterker we worden, des te groter de dreiging voor anderen. En hoe groter die dreiging, des te meer zij weer investeren in wapens. En daarna wij weer, en zo verder. Een perfect gesloten systeem. Een perpetuum mobile van geweld en groei.
Vroeger dacht ik dat vrede het hoogste goed was. Maar dat is naïef. Vrede betekent stagnatie. Stilstand. Krimp. Een zekere mate van oorlog (bij voorkeur een conflict op een handige geografische afstand) is noodzakelijk om de boel draaiende te houden. Een militaire kringloopeconomie, duurzaam en circulair: schieten, vernietigen, pauze, heropbouwen, en weer opnieuw beginnen.
Wie gelooft in de mens, die belegt in wapens. Laten we daarom volhouden en Oekraïne blijven steunen. As long as it takes. Dan koop ik er deze week nog wat aandelen bij. Voor de vrede, natuurlijk.
