Dé zin waarmee je alles kunt beweren zonder ooit ongelijk te krijgen: “We kunnen het niet uitsluiten.” De Deense premier kwam er als eerste mee. Ze kon niet uitsluiten dat Rusland achter de mysterieuze drones zat boven Scandinavische luchthavens. Of ze het dan kon bevestigen? Nee, dat ook niet. Maar ze kon het zeker niet uitsluiten!
Het mooie is: als je zegt dat je iets niet kunt uitsluiten, dan kun je er daarna werkelijk álles bij verzinnen: dat Poetin verantwoordelijk is voor je printer die vastloopt. Of dat Xi Jinping je wifi uitzet als je over Taiwan begint. Het is allemaal mogelijk. Zo kan ik bijvoorbeeld ook niet uitsluiten dat de Mossad deze column redigeert voordat hij online komt.
Je weet het niet.
Het zou kunnen.
Je kunt het niet uitsluiten.
Vroeger heette dat complotdenken. In de krochten van het internet strooiden wappies theorieën rond over 5G, de maanlanding en vaccins met Bluetooth erin. Ze waren op zoek naar ‘bewijzen’. En als ze die niet vonden, was er ‘dus’ sprake van een cover-up. De afwezigheid van bewijs wás het bewijs. De rest van de wereld rolde met de ogen en ging verder met de dag.
Inmiddels hanteren Europese politici dezelfde logica. Dansende drones boven een vliegveld? De Deense minister van Justitie spreekt al van “onze 9/11.” Dat moet je kunnen, zo’n analogie. Lichtjes boven een vliegveld vergelijken met een strak gecoördineerde zelfmoordaanslag, waarbij drieduizend mensen omkwamen.
Zijn Belgische collega van Defensie heeft inmiddels ook “professionele drones” gespot boven Zaventem, Mol en luchtmachtbasis Kleine Brogel. Hij noemt het “spionage van ongekende schaal.” Maar als het echt zo professioneel is, waarom laten die spionage-drones zich dan voortdurend zien? En welke staatsgeheimen over Kleine Brogel brengen ze dan in kaart? Het aantal slagbomen? De wachttijden bij de poort? Of de militairen een beetje op tijd koffie halen?
Maar dat mag je allemaal niet vragen. Als je zegt: “Misschien zijn het hobbyisten met drones,” dan ben je ineens naïef. Dan snap je het gevaar niet. Dan ben je “niet wakker,” maar een useful idiot van het Kremlin.
Totdat het lichtje boven het Deense vliegveld Billund geen drone bleek, maar een heldere ster. Een vergissing, volgens deskundigen. Maar dat is precies het punt: als het wel iets blijkt te zijn, is het een ‘hybride dreiging’ (een vaag containerbegrip dat alles dekt en niets verklaart). Als het niets blijkt, was het een vergissing. Zo blijft het gevaar dus altijd bestaan.
Maar dat interesseert onze politici niet. Ze zijn gestopt met zoeken naar feiten en begonnen met het verzinnen van scenario’s. Hoe vager de dreiging, hoe groter het budget. Hoe ongrijpbaarder het gevaar, des te beter verkoopt het beleid.
En dus wil Brussel nu een drone-muur. Niemand weet precies wat dat is. Netten? Lasers? Het doet er niet toe. Het geld ligt al klaar. En dát maakt het verschil: wappies hebben geen miljarden om hun wanen waar te maken. Politici wel.
