Richtlijnen voor studenten aan de Oxford Universiteit. Wie oogcontact vermijdt tijdens een gesprek, maakt zich mogelijk schuldig aan raciale micro-agressie. Ook de vraag “waar kom je oorspronkelijk vandaan?” wordt door Oxford genoemd als voorbeeld van ‘alledaags racisme’. De universiteit schrijft aan haar studenten dat ‘sommigen’ onder hen het vast niet rot bedoelen wanneer ze wegkijken of vragen waar iemand vandaan komt, maar dat de mogelijk negatieve gevolgen voor de gesprekspartner nu eenmaal zwaarder wegen. Vandaar de nieuwe richtlijnen.

Ik moest even gaan liggen toen ik dat las. Dus wegkijken is alledaags racisme omdat het opgevat kán worden als alledaags racisme. Niet om het een of ander, maar ik kan wel duizend redenen bedenken waarom je wegkijkt tijdens een gesprek. Omdat je een lichte vorm van autisme hebt, omdat je net een wind hebt gelaten, omdat je loenst, omdat je de avond daarvoor shoarma hebt gegeten, omdat je enorm moet plassen, omdat je half tegen de zon in kijkt. Of omdat verderop diegene staat waar je al maanden stiekem hoteldebotel verliefd op bent.

Maar het is waar. In het westen is het netjes om iemand aan te kijken wanneer je met hem of haar praat. Echter, er zijn minstens zoveel culturen waar iemand recht in de ogen kijken juist als een uiting van agressie wordt gezien. Dus waar ik nu zo benieuwd naar ben: hoe gaan Oxford-studenten rekening houden met de achtergrond van hun gesprekspartner, wanneer ze niet eens mogen vragen waar diegene vandaan komt?

De enige oplossing: geen gesprekken meer aanknopen met vreemden. Wel zo veilig, kun je het ook niet fout doen. Dus over een tijdje is dát in de ogen van de universiteit ook alledaags racisme: negeren, buitensluiten. Je kunt er de klok op gelijkzetten.

Het is ook nooit goed.