Alleen anoniem reageer je scherp

“Welke gevaren ik loop wanneer ik onder mijn eigen naam reageer? Man man man, wat een vraag! Je kunt in dit land echt niet meer zeggen wat je wérkelijk denkt. Kijk naar Noord-Korea en China. Of neem die bloggers in Iran die onder hun eigen naam schreven. Ik hoef jou hopelijk niet te vertellen hoe het met hen is afgelopen. En ons landje is er ook niet bepaald mooier op geworden. Het gaat hier compleet de verkeerde kant op. Daarom reageer ik altijd anoniem op internet, en nooit onder mijn eigen naam. Vrijheid boven alles.

Verbied je het anoniem reageren, dan zet je de bijl aan de wortel van de vrijheid van meningsuiting. Waar gaat het naartoe met deze wereld? Moet ik straks vingerafdrukken en dna afstaan als ik anoniem wil reageren? Onbegrijpelijk. Is een mening soms meer waard wanneer je weet van wie die mening is? Het gaat toch niet om wie je bent, maar om wat je te melden hebt? Nou dan! Mensen hoeven helemaal niet te weten wie ik ben. Laat mij lekker onzichtbaar zijn. Het echte leven is al moeilijk genoeg. Ik heb te maken met mijn baas, ik heb te maken met mijn vrouw – en God mag weten met wie nog meer.

Maar op websites als Telegraaf.nl, Elsevier.nl en Spitsnieuws.nl kan ik helemaal mijzelf zijn. En zo hoort het ook. Ik heb recht op mijn mening. Laat mij lekker anoniem reageren. Sterker nog: wat ik zeg, is authentiek. Ik zal je laten zien waarom. Kijk, hier staat mijn reactie op het nieuwsartikel ‘Matt Damon stopt met kakken’, op Spitnieuws.nl. Ik reageer met een scherp: “Als hij nou dik een maand niet gaat schijten is die dood.” Maar wat nu als ik rekening zou moeten houden met mijn baas en moeder de vrouw? Dan zouden internetters die geïnteresseerd zijn in mijn reaguursels een poldermodelmening voorgeschoteld hebben gekregen. Iets als “ik hoop dat alles goed komt met Matt Damon”. Maar daar zit natuurlijk niemand op te wachten.

Mijn motto: wie anoniem reageert, zegt wat hij werkelijk denkt. We leven immers in een maatschappij die bol staat van bedreigingen en aanslagen. Kijk, hier: het nieuwsbericht ‘Islamcriticus ontsnapt aan aanslag’. Mijn reactie op dat bericht luidt: “een besneden vrouw, daar krijg je pas kramp van in je tong.” Ik zou zo’n reactie nooit kunnen opschrijven wanneer ik niet anoniem was, want Islam-kritiek, dat is een hachelijke zaak. Denk maar aan Theo van Gogh en Ayaan Hirsi Ali. Zoiets zou mij dus ook kunnen overkomen. Omdat ik zeg wat ik denk. Omdat ik mijn ongezouten mening geef!

Vrijheid van meningsuiting, daar zijn mijn voorouders voor gesneuveld tijden de Tweede Wereldoorlog. Hun strijd is nu mijn strijd geworden. Zo zie ik dat. Wij anonieme reaguurders zullen nooit versagen. Kijk, hier. Een nieuwsartikel over de boerka. Daar ben ik gek op. Gaat het over die hobbezak, meld ik mij altijd direct in de comments. Wat ik heb geschreven? “Onmiddellijk verbieden die pinguïn-pakken, want je kunt goddomme niet eens zien wie er onder zit.”

Luuk Koelman
Luuk Koelman

Columnist (o.a. voor Nieuwe Revu), ghostwriter en schrijfcoach. Hij werkt voor mensen die graag schrijven én voor mensen die liever niet schrijven.

Abonneer je op mijn gratis nieuwsbrief!