Vervolgens zijn de bedgeheimen aan de beurt. Tricia vertelt dat Phil en zij al jaren geen seks meer hebben omdat hij last heeft van een hoge bloeddruk. "Ik accepteerde dat, maar laatst vond ik Viagra, pornofilms en condooms tussen zijn spullen. Misschien moet ik hem maar eens bellen en vragen wat ik met die rommel moet doen."
Hacken? Nou ja, de politiewoordvoerster kucht eens. Misschien was de Ommelaar niet aan het inbreken in de computer van de bewoner, maar het ongevraagd gebruik maken van zijn internetverbinding was "zeker ook strafbaar".
Opmerkelijk, want in mei 2006 meldde Rachel nog dat haar André was gereïncarneerd in een kikker. "Ik was op vakantie en elke dag zagen we een kikker. En op de laatste dag kwam hij binnenlopen. Andere mensen zullen denken: ze spoort niet. Maar ik denk: dat is Dré".
Wat nu? Voor je het weet val je buiten de boot, net als vroeger op het schoolplein. Wanneer je bij de fietsenrekken maar drie voetbalplaatjes had om te ruilen, vond niemand je interessant. Nee, dan die jongens uit de hoogste klassen, die hadden hele albums vol.
Het kan vreemd lopen. Ooit waren ze gezworen vijanden, maar nu adverteert Stivoro op GeenStijl. Stivoro, de stichting die volgens GeenStijl "probeert op een slinkse manier hun gesubsidieerde mening aan ons op te dringen". Blijkbaar is dat opeens niet meer erg wanneer je er geld aan verdient.
Stel, je heet Tjeerd en je onderhoudt een website over de Elfstedentocht. Gemiddeld veertig bezoekers per dag scoor je, maar dat is niet erg want het is allemaal liefdewerk oud papier. Totdat een rekening op je deurmat ploft. Of je maar even 195 euro wilt betalen.
Toch maar even mijn Appelboer gemaild: hoe zit het nu met die garantie? Het antwoord is omslachtig geformuleerd. Altijd een veeg teken.
Internet als een oneindig groot geheugen, het zou verboden moeten worden. Daarom pleiten juristen en privacydeskundigen voor een 'uiterste houdbaarheidsdatum' voor informatie op internet.
Op een bijeenkomst van Ars Electronica in Oostenrijk stelt mediadeskundige Viktor Mayer-Schönberger dat we "het vergeten weer in herinnering moeten roepen".
Rachel schikt haar strak geföhnde haar. "Ik mag het eigenlijk niet zeggen, maar dood doet Dré het een stuk beter dan levend. Ze staan voor hem in de rij."
Aarde, bomen, bos. Twee mannen zitten geknield op de grond. Hun handen en voeten zijn gebonden. Achter hen, aan een boomtak, hangt een vlag met een hakenkruis. De mannen mompelen iets. Later lees ik op een nieuwssite wat hun laatste woorden waren: "wij zijn gearresteerd door Russische nationaal-socialisten".