Een doorsnee leven

Diederik woont in de Randstad. Hij heeft een fijne baan als account manager. Hij is goed in zijn werk en de baas is een aardige kerel. Soms mogen Diederik en zijn kantoorgenoten op vrijdag wat eerder naar huis. En dan de dertiende maand! Veel van zijn studiegenoten – Diederik sprak ze laatst tijdens een reünie – hebben dat niet.

Vaak denkt Diederik eraan dat hij gelukkig zou moeten zijn. Tel je zegeningen! Hij is gezond, heeft zijn studieschuld vorige maand helemaal afgelost en kan nu eindelijk gaan sparen. Misschien wel voor een eigen huis! Daar kan hij dan samen met zijn vriendin Samantha gaan wonen. Ze kennen elkaar al vanaf hun prille jeugd.

Diederik en Samantha zijn elkaars beste metgezel. Ze hebben nooit ruzie. Samantha wil graag kinderen. Diederik ook. Tenminste, dat antwoordt hij dan altijd. Komende zomer gaan ze samen op vakantie naar Turkije. Een all inclusive. Daar is niets mis mee. Ze waren er vroeg bij met boeken. Al een jaar van tevoren, want dan krijg je korting.

Op woensdagavond gaat Diederik altijd zaalvoetballen. Niet op hoog niveau, maar gewoon voor de lol. Na afloop borrelt hij dan na met zijn teamgenoten. Eerst een pilsje om in de stemming te komen, daarna netjes aan de spa rood. Van de nootjes blijft hij af, vanwege zijn buikje. Klokslag half elf komt Samantha hem ophalen. Zijn vrienden blijven altijd hangen.

Elke zondagavond eten Diederik en Samantha pizza. De ene week bestellen ze een pizza Calzone en de andere week een pizza Quattro Formaggi. Die eten ze dan op voor de tv, terwijl ze naar ‘1 tegen 100′ kijken. Of naar ‘Heel Holland Bakt’. Programma’s die ze beiden leuk vinden.

Eenmaal in bed ligt Diederik vaak lang wakker. Hij piekert. De weken en maanden lijken steeds sneller te gaan. Alsof ze oplossen in de tijd. Soms maakt hij zich een voorstelling hoe het over twintig jaar zal zijn. Nu is hij nog gezond – maar dan? Het was nooit zijn droom om account manager te worden. Hij rolde er gewoon in. Dat was vijftien jaar geleden. Hij schrikt van het getal.

Zijn leven voelt mager. Alsof hij verdwaald is in zichzelf. Ja, het is een wonderlijk iets. Hij zou gelukkig moeten zijn, al die zegeningen blijven tellen. Geluk komt uit jezelf, zeggen ze altijd. Maar daar is Diederik niet zo zeker van. Waarom weten we altijd wél wanneer we ongelukkig zijn, maar nooit wanneer we gelukkig zijn?

Hij draait zich om. Nu moet hij echt proberen te slapen. Morgen is het weer vroeg dag.

Luuk Koelman
Luuk Koelman

Columnist (o.a. voor Nieuwe Revu), ghostwriter en schrijfcoach. Hij werkt voor mensen die graag schrijven én voor mensen die liever niet schrijven.

Abonneer je op mijn gratis nieuwsbrief!