“Geachte mejuffrouw, Uw kaartschryven kan Gerda niet bereiken. Ze verblyft in een ander gedeelte van het land en kan morgen (Zaterdag) of Maandag terugkeeren, maar het is ook mogelyk, dat ze langer wegblyft. Daarom kan ik Uw schryven thans niet aan haar doorzenden. Maandag weet ik in elk geval of ze langer weg blyft, zoo ja hoe lang. Dan kan eventueel Uw schrijven doorgezonden worden. Het zal dus nog enkele dagen moeten duren voor ze op Uw vraag kan reageren.”

Eén enkel briefje kan de zinnen verzetten. Pas vond ik bovenstaand schrijven, als bladwijzer in een boek dat ik voor een euro op de rommelmarkt kocht. Dagtekening: 30 augustus 1946. Het briefje is afkomstig van ene meneer Migchelbrink, gemeentesecretaris van Papendrecht. Getypt op zo’n kloeke schrijfmachine. Met mijn vingertoppen kan ik de inslagen van de punten en komma’s nog voelen. De geur van oud papier. En dan die onregelmatige letters, de Griekse y en de dubbele e, prachtig vind ik dat.

Een gedicht kan niet mooier zijn dan dit briefje. Ik heb het wel een keer of tien gelezen. Allereerst de aanhef: Geachte mejuffrouw. Prachtig en kreukvrij gebracht. De gemeentesecretaris neemt beleefd zijn hoed af. Dan volgt het kommervolle nieuws. Hij schrijft met spijt, want Gerda kan niet worden bereikt. Mejuffrouw zal enkele dagen moeten wachten. Daarna heeft hij het briefje ondertekend, een enveloppe in zijn schrijfmachine gedraaid en daarop het adres van de mejuffrouw getypt. Jammer dat ik de enveloppe niet heb. Daarop heeft meneer Migchelbrink vast en zeker tal van belangrijke stempels laten neerkomen.

Dat is het mooie van zo’n briefje. Het ademt niet alleen tijd, maar ook heel veel geduld. Wat een feest om zo’n persoonlijk schrijven te mogen ontvangen! Kom daar maar eens om, vandaag de dag. Ik kan me het moment niet meer heugen dat de postbode mij een heuse brief heeft doen toekomen. Dat wil zeggen: eentje die niet door een computer is gegenereerd. Internet is nog erger. Mail van vrienden met daarin enkel de tekst “I’d like to add you to my professional network on LinkedIn.”

Wie weet is dat de reden waarom dit briefje me zo intrigeert. Hoe liep het af? Heeft Gerda het kaartschryven van de mejuffrouw nog mogen ontvangen? En meneer Migchelbrink? Was hij gelukkig, had hij een lieve vrouw? Ik hoop het zo.