Het evangelie van Trump

Wat een voorrecht om te mogen leven in het tijdperk van Donald Trump. Andere generaties kregen Mandela, Gandhi of Jezus. Maar de voorzienigheid schonk ons iets veel groters. Wie écht indruk wil maken, die loopt niet over water, maar walst over iedereen heen.

En wat doen wij? We lachen hem uit. We lachen als Donald Trump beweert dat hij meer van virussen weet dan virologen, meer van het klimaat dan klimaatwetenschappers, meer van oorlog dan generaals. Maar dat lachen onthult enkel ons onvermogen zijn grootsheid te bevatten. Het lukt ons simpelweg niet hem te doorgronden. Wat Trump doet, is zó geraffineerd, zó groots in al zijn eenvoud, dat niemand hem überhaupt kán begrijpen.

Toch denken wij dat hij een warhoofd is. Een gek. Een narcist op leeftijd met de impulsen van een peuter in een snoepwinkel. Maar dat is enkel omdat wij logisch denken, in oorzaak en gevolg. Trump opereert op een veel hoger, chaotischer niveau. Hij is dom en briljant tegelijk. Zijn domheid is zó complex, zó vernuftig geconstrueerd, dat de stupiditeit ervan uitmondt in iets veel groters dan intelligentie zelf: een evangelie.

Trump is de nieuwe religie, de Kerk van de Alternatieve Waarheid, voor wie het verschil tussen feit en fictie allang niet meer uitmaakt. Hij is de Uitverkorene. Niet gekozen door God, maar door het Amerikaanse volk dat diep van binnen heel goed weet wat het nodig heeft: iemand die hen bevrijdt van nuance, empathie en andere linkse hobby’s. Trump heeft Amerika niet overtuigd, maar bekeerd.

En dan is er natuurlijk nog Jeffrey Epstein. De duivel zelve, met zijn privé-eiland en geheime klantenlijst vol met de namen van machtige mannen. Vanzelfsprekend staat Trump op die lijst. Want hoe zou hij er niet op kunnen staan? Waar zonde heerst, verschijnt de Messias.

Dus wandelde Trump door de marmeren gangen van Epsteins villa, zoals Christus ooit door de tempel liep: vol woede, maar ook met mededogen. Hij was daar niet voor zichzelf – nee, Trump kwam voor hen, de verlorenen, de dwalende minderjarige meisjes. Niet als dader, maar als redder. Dus toen hij sprak: “Dit is mijn lichaam,” wisten ze niet wat hen overkwam. Zij openden zich voor hem en het woord werd vlees.

Wie zijn wij om daar vraagtekens bij te zetten? Je tornt toch ook niet aan het Heilige Schrift? Niemand die de wonderbaarlijke vermenigvuldiging factcheckt, of Jezus’ wandeling over het water als ‘onvoldoende onderbouwd’ bestempelt. Geloof vereist juist de bereidheid om logica los te laten en je volledig over te geven.

Daarom rest slechts één vraag: zal Donald Trump ons, simpele zielen die Hem verloochenden, ooit vergeven? We zijn Hem zoveel verschuldigd. Meer dan we ooit zullen begrijpen. Hij is de Geroepene. En straks, wanneer Hij voor de derde keer terugkeert als president, komt Hij niet op een ezel tot ons, maar in een gouden golfkarretje. Geen doornenkroon op het hoofd, maar een MAGA-petje.
En terwijl alle feiten zwijgen, zal Hij spreken: “Many people are saying…”

Luuk Koelman
Luuk Koelman

Columnist (o.a. voor Nieuwe Revu), ghostwriter en schrijfcoach. Ik werk voor mensen die graag schrijven én voor mensen die liever niet schrijven.

Abonneer je op mijn gratis nieuwsbrief!