Er is eindelijk uitzicht op vrede in Oekraïne. En niet zomaar een uitzicht, maar een fraai panorama, zorgvuldig geënsceneerd door de meesterstrateeg zelve: Donald J. Trump. De Nobelprijswinnaar voor de Vrede 2026 heeft de oplossing die alleen hij zag. Zakendoen in ruil voor vrede. Een deal sluiten met Rusland. Jij krijgt dit, ik krijg dat, streep eronder en klaar. Niemand hoeft verder moeilijk te doen.
Voor Trump is vrede een transactie. Een koopje op de internationale markt van de machtspolitiek. Al kun je het ook ouderwetse koehandel noemen. Twee veeboeren, bolknak tussen de tanden, doen handjeklap met hun worstvingers. De koe – of wat er nog van over is – staat ernaast, versuft en uitgemergeld. Ze loeit klaaglijk, maar niemand luistert. “Voor die prijs krijg je er een Donbasje bij, wat jij?”
Misschien is het naïef om te denken dat oorlogen ophouden als twee mannen een handtekening zetten, maar dat is hoe Trump het ziet. Een monumentaal pand, ergens in Genève. Poetin en hij achter een zware eikenhouten tafel. Zelensky is ook uitgenodigd. Hij staat erbij, op gepaste afstand, met een blik die het midden houdt tussen wanhoop en minachting.
Overal journalisten, cameraploegen, microfoons. Op tafel ligt een kalfslederen map met daarin een A4’tje. Bovenop de map een zwarte stift. De grootste zwarte stift die de wereld ooit heeft gezien. Niet alleen mooi, met die gouden dop, maar bovenal huge. Speciaal gemaakt voor handtekeningen die de loop der geschiedenis moeten veranderen.
Wat voor vrede Trump precies wil? Niemand die het weet. Waarschijnlijk weet hij het zelf niet eens. Maar dat doet er ook niet toe. Het belangrijkste zijn de grootse gebaren. Daar houdt hij zo van. Een lange, zwierige handtekening, het piepen van de stift, eindigend met een ferme haal. Fuck yeah. Die handtekening is belangrijker dan welke inhoud dan ook.
Ja, misschien is dat het wel. Trump hóéft helemaal geen vrede te brengen. Zolang hij zichzelf maar kan presenteren als de vredestichter. “My proudest legacy will be that of a peacemaker and unifier. That’s what I want to be: a peacemaker and a unifier.” Hij is de projectontwikkelaar die glanzende folders heeft laten drukken van zijn luxe woontoren, terwijl de oude buurt nog niet eens gesloopt is. Het gaat niet om wat er echt gebeurt, het gaat om het beeld. En Trump, dat weet iedereen, is de meester van het visuele.
Donald Trump, de geboren onderhandelaar. Althans, zo ziet hij zichzelf. Maar de deal zelf interesseert hem minder dan de foto’s die ervan worden gemaakt. Vrede vergt nuance, volharding, concessies. Maar daar heeft hij de tijd en het geduld niet voor. Hij houdt niet van wachten. Hij houdt van het moment, van de camera’s, van die dikke zwarte stift. Donald J. Trump is geen vredesduif. Hij is de haan die denkt dat de zon opkomt omdat hij kraait.
