Sparen voor donkere tijden

Precies op de dag dat Nederland officieel uit de recessie is (nou ja, op papier dan hè), roept De Nederlandsche Bank (DNB) op tot spaarzaamheid: u en ik moeten flink sparen. Met dat geld kunnen we vervolgens onze hypotheek versneld aflossen. Of een financiële buffer aanleggen. Beide zijn bedoeld als oudedagsvoorziening, want “het wordt er de komende jaren niet gemakkelijker op,” aldus Joanne Kellermann, directeur van De Nederlandsche Bank.

Zozo, Kellermann ziet graag dat u en ik voortaan als eekhoorntjes door het leven gaan. Daar begrijp ik nu echt helemaal niets van. Kerntaak van DNB is juist: zorgen voor stabiliteit in de financiële wereld. Onder meer door erop toe te zien dat banken geen onverantwoorde fratsen uithalen met andermans geld.

Maar goed, dát kalf is allang verdronken, dus snel over naar plan B, zal Kellermann hebben gedacht. De burger mag de put dempen door flink te sparen óf de eigen hypotheek versneld af te lossen. “Financieel zelfredzaam worden,” noemt DNB dat. Ik begrijp wel waarom. In beide gevallen gaat het geld naar de banken. Dat houdt ze dan mooi overeind – al is dat versneld aflossen wel even wennen.

Hoe anders was het tien jaar geleden, toen banken niets liever deden dan aflossingsvrije hypotheken slijten, tot zes keer het bruto jaarsalaris aan toe. Toen hoorde je De Nederlandsche Bank niet. Ook niet toen de overheid in de jaren negentig een graai deed in onze pensioenpot. Maar liefst 25 miljard aan pensioengelden werd overgeheveld naar de schatkist. ‘Afromen’ heette dat toen, want u en ik hadden zo ontzettend ijverig gespaard voor onze oude dag – daar kon best wat van af.

En zo zijn we weer terug bij af. De pot is verteerd, wederom wordt bij de burger aangeklopt. Of u en ik maar even willen sparen voor donkere tijden. In de hoop dat Vadertje Staat er nu wél met zijn tengels vanaf blijft, en straks niet onze AOW of pensioen kort omdat we braaf een eigen kapitaaltje bij elkaar hebben gesprokkeld.

In de hoop dat banken, wanneer zij weer gezond zijn, niet meer hun eigen goddelijke gang gaan, maar ook eens dienstbaar worden aan de samenleving. Zal het ooit gebeuren? Vadertje Staat geef ik het voordeel van twijfel, maar bij die banken weet ik het zo net nog niet. De liefde moet wel van twee kanten komen – en dat zit er voorlopig niet in, want zojuist ontving ik mail van de bank: de variabele rente op mijn spaarrekening is naar beneden bijgesteld.

Luuk Koelman
Luuk Koelman

Columnist (o.a. voor Nieuwe Revu), ghostwriter en schrijfcoach. Ik werk voor mensen die graag schrijven én voor mensen die liever niet schrijven.

Abonneer je op mijn gratis nieuwsbrief!