
Pleidooi voor de lottocratie
Met de gemeenteraadsverkiezingen voor de deur, moet het maar eens hardop gezegd worden: plaatselijke democratie kan makkelijk zonder politieke partijen.
Met de gemeenteraadsverkiezingen voor de deur, moet het maar eens hardop gezegd worden: plaatselijke democratie kan makkelijk zonder politieke partijen.
Op een grauwe ochtend gebeurt het: mail van een tv-programma. Of je even contact met hen wilt opnemen...
Elk van die slogans is een ballon. Je prikt erin en hij knapt.
Wat geeft je leven zin? Op je sterfbed met spijt terugkijken op alles wat je niet hebt gedaan, is een tamelijk nutteloze bezigheid. Beter is het om regelmatig stil te staan bij wat er werkelijk toe doet voor jou.
Tilburg sluit zich naar eigen zeggen aan bij ‘de maatschappelijke roep’ om burgers sekseneutraal aan te spreken. Ik vraag mij af wélke maatschappelijke roep? De term ‘genderneutraal’ is nota bene verkozen tot meest irritante woord van 2017.
Soms zit ik gewoon. Stel je eens voor. Wanneer heb jij voor het laatst ‘gewoon gezeten’? Let wel, met ‘zitten’ bedoel ik niet ‘zitten piekeren’ of 'zitten staren’ naar je smartphone. Nee, gewoon zitten. Mijmeren.
Het gaat hard met de robotrechter: in 2017 plofte er bij 20.000 Nederlanders een door het algoritme van e-Court uitgepoept vonnis op de deurmat. Dit jaar verdubbelt dat aantal.
Pas als vijf of meer mensen een gesprek voeren, is het oké om even naar je smartphone te grijpen. Let wel, op voorwaarde dat tenminste drie personen luisteren naar degene die iets aan het vertellen is.
Het oude jaar eindigde met de dood. Het zal meer dan tien jaar geleden zijn geweest, dat mijn toenmalige vriendin en ik twee katten adopteerden. Hun baasje heette Fred, een Rotterdammer die terminaal ziek was.
Met een pijnlijk gezicht bewoog hij zijn been met daaronder de klomp gevoelloos vlees. Zo moeten die zombies uit The Walking Dead zich voelen. Zijn been achter zich aantrekkend, sjokte de eerstejaars om het salontafeltje heen, onderwijl een diep, grommend geluid makend.