“En wie hebben we hier? Meneer... Ai, die achternaam in uw paspoort is voor mij onleesbaar. Ik ben als ambtenaar het Cyrillische alfabet helaas niet machtig. Ivanisovitch, zegt u? Noteren we dat."

Angst is een kleverige substantie, bedacht ik me laatst. Het blijft aan alles plakken. Zelfs aan rookworsten.

Dan is Tabaivka heroverd. Maar voor hoelang? De Oekraïense dienstplichtigen die de elite-eenheid enkele dagen later komen aflossen, zijn allemaal arbeiders. Mannen met vrouw en kinderen thuis. Wat kun je in alle redelijkheid van hen verwachten? Niemand wil sneuvelen in Tabaivka.

Vorig jaar moest de oude dame een uurtje van tevoren op de Dam zijn. Maar nu is dat drie uur eerder. Vanwege alle veiligheidsmaatregelen. Gelukkig kan ze op haar rollator zitten. En haar kleindochter heeft een flesje water meegenomen. Als ze straks maar niet hoeft te plassen…

Smetteloos uniform, medailles op de borst. Ja, hij ziet er patent uit, deze patriot van de achterhoede. Daar staat hij, gebogen over zijn stafkaarten. Hij aait de linies.

Zelensky is Europa’s populairste leider, lees ik. Direct gevolgd door Macron, die liever vandaag dan morgen Franse troepen naar Kiev stuurt. Marktonderzoeksbureau Ipsos zocht het uit, onder 26.000 respondenten in 18 lidstaten. Nou, op die uitslag mogen we als westen best trots zijn! Het betekent dat we onze propaganda prima op orde hebben.

President Macron sluit de inzet van Franse grondtroepen in Oekraïne niet langer uit. Gezellig meevechten. Ja, die wel.

Officieel heet het dat alleen Oekraïne bepaalt of er onderhandeld kan worden. Maar in de praktijk wijst alles op het tegendeel.

In welke transitie zitten we nu? Die naar een groene economie, of die naar een oorlogseconomie? Het kan niet allebei.

Klimaat, oorlog, inflatie. Wat hebben jongeren het toch moeilijk! De wereld is in crisis en daardoor lukt het de jeugd niet meer zich een toekomst voor te stellen die de moeite waard is - of waarin de mensheid überhaupt overleeft.