Twee Rembrandts, joepie

Niets zo mistig als de aankoop van twee Rembrandts. Waarom? Omdat u maar de helft weet. Ik leg het uit: 160 miljoen euro wordt er opgehoest voor beide schilderijen. Het kabinet trekt de buidel voor de helft van het aankoopbedrag. Voor de andere 80 miljoen gaat het Rijksmuseum, volgens directeur Wim Pijbes, op zoek naar rijke particulieren die elk ettelijke miljoenen willen inleggen voor de beide schilderijen.

Maar ja, vind ze maar eens. Daarom gaat de Belastingdienst, speciaal voor Pijbes, haar regelgeving verruimen: extra fiscaal voordeel voor elke mecenas die investeert in de aankoop van de beide Rembrandts. Ik moest even gaan liggen toen ik dat las. Is het niet wonderlijk hoe bestaande regels plots gebogen en opgerekt worden, enkel en alleen omdat het de directeur van het Rijksmuseum behaagt?

Maar daarmee zijn we er nog niet. Wat nu als die tientallen multimiljonairs niet worden gevonden? Wordt de koop van de schilderijen dan afgeblazen? Nee, natuurlijk niet. Even googelen leert dat het ministerie van Financiën al een bancaire garantie heeft afgegeven voor de 80 miljoen die het Rijksmuseum nog bij elkaar moet sprokkelen. Grappig hè?

Wat denkt u? Vindt Wim zijn weldoeners? Of laat ik de vraag anders stellen: gaat Wim -“voor 370 miljoen euro verbouwde de Staat mijn museum”- Pijbes überhaupt op zoek als hij met hetzelfde gemak de belastingbetaler het hele bedrag kan laten dokken?

Ja, dat heeft Wim mooi geregeld. Rijst de vraag: hoe flikte hij dat? Welnu, toen meneer hoorde dat beide doeken op de markt kwamen, belde hij direct zijn goede vriend Alexander Pechtold. Pechtold, oud-veilingmeester en kunsthistoricus, nodigde daarop zijn collega-fractievoorzitters uit voor een ontbijt in het Mauritshuis. Daar wachtte Pijbes het gezelschap op. Wat vervolgens is bekokstoofd, terwijl gebroederlijk een eitje werd getikt, zullen we nooit weten.

Het enige wat we keer op keer te horen krijgen, is dat beide Rembrandts straks “van iedereen zijn,” want ze worden nationaal bezit. Wat een lulkoek. Beatrix en WimLex wonen in paleizen die nationaal bezit zijn. Niemand die daar iets aan heeft, behalve zij.

Ook zoiets: het bedrag van 160 miljoen zou volgens Pechtold niet af te zetten zijn tegen geld voor de zorg of de Joint Strike Fighter. Klopt, het zijn immers verschillende potjes. Maar het geld is wél af te zetten tegen de bezuiniging van 200 miljoen op de cultuursector. Tientallen orkesten, toneelgezelschappen, buurthuizen en andere culturele instellingen konden de deuren sluiten. De reden: zij zouden te veel leunen op subsidies en dus op de belastingbetaler. Honderden werklozen erbij. En nu? Nu weten we wat we in ruil voor al die bezuinigingen terugkrijgen: twee schilderijen. Joepie.

Luuk Koelman
Luuk Koelman

Columnist (o.a. voor Nieuwe Revu), ghostwriter en schrijfcoach. Hij werkt voor mensen die graag schrijven én voor mensen die liever niet schrijven.

Abonneer je op mijn gratis nieuwsbrief!