Gelieve de nu volgende tekst traag en met zware, sonore stem hardop voor te lezen:
„Beste mensen, hier spreekt uw eigen minister Ivo Opstelten, van Veiligheid en Justitie. Ik begrijp de commotie. Het hele land twijfelt aan mijn verklaring omtrent de verdwenen telefoontap. Men noemt het “wel heel toevallig” dat een telefoongesprek tussen mijn eigen staatssecretaris Teeven en zijn van corruptie verdachte partijgenoot Van Rey is verdwenen als gevolg van een vijftig minuten durende stroomstoring in de tapkamer van de Nationale Politie. Toch moet u mij op mijn woord geloven, ook al melden experts dat tijdens een telefoontap altijd een back-up-stroomvoorziening meedraait. Tevens vraag ik u geen acht te slaan op de verklaring van netwerkbeheerder Stedin, dat er op de dag van de telefoontap überhaupt geen stroomstoring was.
Ja, ik zie u nu vreemd kijken. Hebben we hier een probleem met onze minister van Veiligheid en Justitie, zie ik u denken. Temeer omdat ik weiger logbestanden en andere technische informatie over de storing in het tapsysteem te verstrekken. Dat is een zeer goede vraag die ik mijzelf natuurlijk ook vele malen heb gesteld. Mijn antwoord hierop is klip en klaar. Ik zeg niet: ja, er is een probleem, en ik zeg ook niet: nee, er is geen probleem. Maar als blijkt dat er een probleem is, dan is er sprake van, wat ik zou willen noemen, een urgent punt. Dat urgent punt moeten we aanpakken. Zorgvuldig en gedegen, dat is heel belangrijk. Maar dan moeten we eerst de precieze toedracht weten. Een kwestie van – en daar ben ik volstrekt helder in – dit en dat en zus en zo, al kan ik daar op dit moment geen mededelingen over doen. Heel vervelend, maar neemt u maar van mij aan – en dat vind ik ongelooflijk belangrijk: de minister van Veiligheid en Justitie waakt over u en de uwen. Dat ben ik dus. En als iemand mijzelf kent, dan ben ik het wel. Daar mag u mij gerust op afrekenen. Tegen mijzelf zou ik willen zeggen, in volstrekt helder Nederlands – en daar is geen woord Spaans bij: u doet een ongelooflijk goede job, boordevol daadkracht en reflectie, onder ongelooflijk moeilijke omstandigheden. Petje af en klaroengeschal, jazeker. U weet van wanten en geniet dan ook mijn vierkante steun.
En dat is denk ik waar het bij die stroomstoring in essentie om draait. Het is gewoon het systeem en men moet uitgaan van mijn woord. Dus waarom kijkt u mij nu zo vreemd aan? Ik heb u toch net verantwoording afgelegd.”
