Wie denkt dat de farmaceutische industrie schandalig hoge winsten maakt, die moet eens een bril kopen. Het liefst bij een opticien in een drukke winkelstraat.

Als je dat doet, valt direct op hoeveel brillenwinkels er zijn. En allemaal zitten ze op een A-locatie. Een bril verkopen is blijkbaar big business. Ga maar na, want hoeveel euro was jij kwijt voor je bril? Precies, een flink bedrag. En dat voor twee scharniertjes die drie stukjes plastic bij elkaar houden. Kan dat niet goedkoper?

Daar is in de Verenigde Staten onderzoek naar gedaan. Een brilmontuur kost daar gemiddeld 231 dollar. Glazen 112 dollar. Maar de productiekosten van een montuur bedragen nog geen 10 dollar. Glazen (de meeste komen uit China) kosten tussen de 5 en 15 dollar, al naar gelang de coating.

De gemiddelde bril gaat dus 10 keer over de kop. Met andere woorden: je betaalt maar liefst 1000% van de oorspronkelijke waarde. Maar hé, je krijgt bij elk bezoek aan de opticien een vriendelijke hand en een heerlijk kopje koffie. En je tweede bril is natuurlijk ‘gratis’. Soms zelfs ook je derde bril. Of je krijgt ‘leeftijdskorting’.

Hetgeen je allemaal gewoon uit eigen zak betaalt. Maar daar krijg je natuurlijk wel al die mooie tv-spotjes voor terug. Vandaar dus dat in Nederland de gemiddelde bril 400 euro kost.

Niet om het een of ander, maar dit riekt naar afzetterij in zijn puurste vorm. Waarom betalen Nederlanders absurde bedragen voor een montuur en twee glazen? Ik denk omdat een bril gezien wordt als een medisch hulpmiddel. Ter versterking van dat gevoel dragen sommige opticiens zelfs een witte jas. Je ogen zijn dus belangrijk en wanneer je daarvoor veel geld neertelt, voelt dat goed.

Of het is je aanvullende ziektekostenverzekering die meebetaalt. Dan voel je die absurd hoge prijs niet eens. ‘Gratis’ noemen opticiens in de dure winkelstraten dat. Klopt helemaal. Totdat de zorgpremies weer omhoog gaan.