Af en toe zie ik ze op sociale media voorbij komen. Het nieuwe wondermiddel voor het schrijven van een boek. Klik op de link! Koop die revolutionaire methode!
Vervolgens kom je terecht op een internetpagina waar alle voordelen van de methode uitputtend worden beschreven. Plus aansporingen van andere tevreden klanten, met onderaan de pagina een grote ‘NU KOPEN’ knop.
Het wondermiddel dat je koopt, is altijd niets meer dan je eigen stem opnemen, die opnames laten uitschrijven door spraak-naar-tekst-software, de tekst her en der wat corrigeren, en hupsakee: je boek is klaar!
Is het niet geweldig? Blaf enkele uren in een microfoon, druk op ‘afdrukken’ en er rolt een boek uit je printer. Zo, klus geklaard. Immers, het gaat niet om de kwaliteit van de woorden, maar om de kwantiteit.
Dat is schrijven als een Japanse toerist die in drie dagen tijd alle 51 Europese landen bezoekt. Veel treuriger wordt het leven niet.
De waarheid? Het schrijven van een boek kost tijd. Je kunt simpelweg niet verwachten dat de eerste versie ‘raak’ is. De eerste versie is er om je gedachten op papier te gieten. De tweede en derde versie stellen je in staat om alles te ordenen, te verfijnen tot één samenhangend geheel. En zo verder.
Pas vele versies later krijgt je boek vorm. Of je nu fictie of non-fictie schrijft, het maakt geen verschil. Het meeste werk zit in het nadenken, het distilleren van informatie (wat neem ik wel op in mijn boek en wat niet) en in het schaven en schuren van je tekst. Wat jij te vertellen hebt, wil je op zo’n manier presenteren dat het voor elke lezer aantrekkelijk is.
Let wel: iedereen kan een boek schrijven (soms met een beetje begeleiding). Maar zie het schrijven van een boek in godsnaam niet als iets dat in recordtijd moet gebeuren.
Schrijven is precies het tegenovergestelde. Schrijven is een kans om achterover te leunen en na te denken over alles wat je hebt geleerd, of dat nu vakkennis is of levenservaring. Het is een creatief proces. En een creatief proces is geen snelweg. Het is een kronkelig bergpad.
