Altijd in je kracht staan

In de rij bij de warme bakker.
“Wie is de volgende?”
Ik wenk een studentikoze vrouw (type ‘kort pittig kapsel’) die duidelijk haast heeft: “Ga jij maar voor.”
“Dank u wel, dat is heel vriendelijk van u.”
Ik knipoog. “Dames gaan voor, hè!”
Ze reageert als door een adder gestoken: “Wat bedoelt u daarmee?”
Verbaasd kijk ik haar aan: “Pardon?”
“Hoezo gaan dames voor? Had u dat ook tegen een man gezegd?”
“Ik begrijp even niet wat…?”
“Nee, dat dacht ik al. U spreekt mij aan op mijn vrouwzijn. Waarom doet u dat?”
“Zo bedoel ik het niet, ik wilde gewoon…”
“Ja, wat wilde u nu eigenlijk?”
“Ik dacht alleen maar…”
“Oh. Meneer dácht. Ja, ik weet wel wat u denkt. U denkt dat wij vrouwen minder zijn dan mannen!”
“Hoe kom je daar nu bij?”
“Leer mij mannen kennen! U bent overduidelijk zo iemand die denkt dat seksisme alleen maar gaat over vrouwen in de kont knijpen.”
“Dat denk ik helemaal niet!”
“Echt wel. Zal ik u eens wat vertellen? Uw zogenaamd vriendelijke geste is helemaal niet zo vriendelijk bedoeld.”
“Nou moe, ik probeerde gewoon…”
“U wilt toch dat ik voor u kom te staan. Klopt dat of niet?”
“Eeeh… Ja…”
“En dan? Naar mijn kont kijken zeker?”
“Nee, helemaal niet! Waarom zou ik naar jouw…”
“Oh, u ontkent!” De vrouw kijkt triomfantelijk om zich heen. “Dus meneer wil dat ik voor hem kom staan, om dan heel opzichtig NÍÉT naar mijn kont te kijken?” Ze vangt de blik van de andere wachtende dames in de rij.
“Nou ja zeg…” weet ik alleen maar uit te brengen. Behalve de bakker, ben ik de enige man in de zaak.
“Ja, houdt u zich maar van de domme. Het is al erg genoeg dat musea het nog steeds normaal vinden om naakte vrouwen aan de muur te hangen.”
“Wat heeft dat er nu mee te maken?”
“Mannen kijken en vrouwen worden bekeken. Het is een schande hoe vrouwenlichamen worden geseksualiseerd!”
“Ik seksualiseer helemaal niets.”
“Alleen al die vernederende toon waarmee u mij aanspreekt! Seksisme is iets heel concreets dat zich in tal van kleine gedragingen manifesteert. Zoals in die van u!”
Verbouwereerd staar ik haar aan.
“Kijk, dat bedoel ik nu! Die male gaze van u past naadloos in een eeuwenlang patroon van systematisch seksisme!”
“Luister, ik bedoelde niets verkeerds…”
“Ik denk zelfs dat u het liefst heeft dat ik even buk, als ik eenmaal voor u sta, is het niet? Zodat u eens goed naar mijn kont kunt kijken wanneer ik een gebakje aanwijs in de vitrine!” Geroezemoes vult de winkel. “Goed dat het eindelijk eens gezegd wordt,” mompelen enkele dames.
De vrouw bukt demonstratief. “En nu? Windt het u op om mij in deze suggestieve pose te zien? Ja, hè!”
“Nee hoor, helemaal niet. Ik…”
“De vanzelfsprekendheid waarmee u in gedachten uw seksuele lusten op mij botviert, is ronduit schokkend!” En dan, met haar hoofd in de nek: “Bakker! Ik neem aanstoot aan deze meneer!”
De bakker schuttert wat. Maar de vrouw pakt door: “Het seksistische vrouwbeeld dat deze meneer erop nahoudt, is ronduit walgelijk! Misschien voelt u zich niet persoonlijk aangesproken door zijn gedragingen, maar dan nog dient u op te komen voor iemand die er wel schande van spreekt!”
De bakker lijkt te twijfelen.
“Laat dit een wake-upcall voor u zijn, bakker! Of bent u soms ook zo’n voyeuristische male pig? Want dan zal ik er hoogstpersoonlijk voor zorgen dat alle genderneutrale dames uit het vrouwencafé waar ik elke week kom, de media én uw warme bakkerij weten te vinden!”
De bakker trekt bleek weg. Schudt driftig van nee. Binnen anderhalve seconde staat hij voor me. “En nu mijn zaak uit, viespeuk!”
Duwend en trekkend word ik de winkel uit gewerkt. Het laatste wat ik hoor, is een tevreden verzuchting van de vrouw: “Wat is het toch heerlijk om empowered bezig te zijn. Dames, altijd in je kracht staan hoor!”

Luuk Koelman
Luuk Koelman

Columnist (o.a. voor Nieuwe Revu), ghostwriter en schrijfcoach. Hij werkt voor mensen die graag schrijven én voor mensen die liever niet schrijven.

Abonneer je op mijn gratis nieuwsbrief!