Schrijven is een kwestie van kijken

Er valt zoveel te zien! Leer jezelf de beroepsdeformatie van het kijken aan.
Er valt zoveel te zien! Leer jezelf de beroepsdeformatie van het kijken aan.
Eufemismen. De taal gaat er aan kapot.
Schaken ging niet meer, maar na twee jaar revalideren kon Donner eindelijk weer schrijven. Nou ja, schrijven. Tikken met één vinger. Twee aanslagen per minuut.
De wereld hangt van protocollen aan elkaar. Nu is er weer een protocol om zelfdoding onder studenten tegen te gaan.
Veel mensen denken dat schrijvers elke dag op hun balkon staan. Gekleed in een satijnen ochtendjas, met een bel cognac in de hand, wachtend op de goddelijke inspiratie.
Arm hoger onderwijs, ze doen het ook nooit goed. Nu moeten universiteiten en hogescholen weer meer steun geven aan zwangere en pas bevallen studenten.
"De ware kunst: om het uiteindelijk te laten lijken alsof alles moeiteloos is opgeschreven."
Denk je dat jij het zwaar hebt als columnist, blogger of anderszins creatief persoon? Ooit wel eens gedacht aan je naasten? Al die arme drommels die jouw pennenvruchten 'mogen' lezen, en waar jij dan een fijne reactie van verwacht?
Dankzij nieuwe wetgeving mogen wildvreemden meekijken op je bankrekening. Niet omdat je bank dat een goed idee vindt, maar omdat het Europees Parlement dat wil.
Afgelopen zaterdag mocht ik aanschuiven in het radioprogramma De Taalstaat, van Frits Spits, op Radio 1.