Rutte en het participatielied

Meneer Rutte, hier Koelman. Afgelopen weekend, bij de aftrap van de VVD-campagne voor de Provinciale Statenverkiezingen, zei u: „ik zal nooit begrijpen waarom het sociaal is, dat de samenleving zelf minder organiseert en de overheid alleen maar groter wordt.” U sprak over zorg en de participatiesamenleving. De omgeving van een vrouw met borstkanker maakt een schema om haar kinderen naar school te brengen, mensen halen via crowdfunding geld op.

Nu beweert u natuurlijk niet dat de vrouw met borstkanker via crowdfunding haar eigen behandeling moet financieren, zoals half Twitter riep. Tenminste, dat mag ik hopen. U doelt op de mantelzorg. Heeft mevrouw geen geld om de benzinekosten te vergoeden van de aardige buurman die haar elke week naar de chemo brengt? Dan start ze toch een crowdfunding-project?

Meneer Rutte, toeval bestaat niet. Sinds twee weken is de website GeefGezondheid.nu online, het allereerste Nederlandse platform voor crowdfunding in de zorg. De frontpage meldt: „Heb je zorg nodig maar te weinig financiële middelen? Start dan een project en ontvang steun door middel van donaties.” Klik eens rond. De site werkt het fijnst wanneer u zich voorneemt een klein bedrag te doneren. Tien euro bijvoorbeeld. Aan wie geeft u het? Aan de 45-jarige Pedro? Hij is zwaar spastisch. Om op zijn werk te komen, heeft hij een aangepaste auto nodig. De aanpassingen worden vergoed, maar de auto niet. Of wordt het Klaas, aan zijn rolstoel gekluisterd door hersenletsel? Zijn liefste wens is een eenvoudig rolstoelbusje om met vrouw, drie dochters en pleegkind op pad te kunnen, maar „vanwege de huidige bezuinigingen in de gezondheidszorg is enige steun in deze uitgesloten.” Of toch maar Elske, sinds haar jeugd ernstig slechthorend? In haar rechteroor werd vijf jaar geleden een implantaat aangebracht. In haar linkeroor heeft ze er ook een nodig, maar een tweede implantaat wordt niet vergoed.

Ja, meneer Rutte, nu moet u kiezen. Wie wint dat tientje? Want de treurige waarheid is: deze patiënten, elk met hun dringende zorgbehoefte, zijn nu plots elkaars concurrent. John de Mol zou er een prachtig tv-format omheen kunnen bedenken, gepresenteerd door Henny Huisman, met u in de jury. Mag u in de finale samen met Henny het participatielied ‚Met Z’n Allen’ zingen:

“Hier stonden we dan vanavond
participeren is best wel fijn
maar in onze samenleving
kan er maar één de winnaar zijn
we laten ons niet kennen
we gaan gewoon maar door
want wie niet tegen zijn verlies kan
die is maar zielig hoor!”

Al zal ik nooit begrijpen wat dáár nu zo sociaal aan is.

Luuk Koelman
Luuk Koelman

Columnist (o.a. voor Nieuwe Revu), ghostwriter en schrijfcoach. Hij werkt voor mensen die graag schrijven én voor mensen die liever niet schrijven.

Abonneer je op mijn gratis nieuwsbrief!