Met studenten is het altijd wat. Nu is hun taalniveau weer belabberd. De academische woordenschat en het herkennen van tekststructuren laten te wensen over.
Zo zouden studenten niet in staat zijn de betekenis van een woord af te leiden uit de context. Mede om dat te verbeteren, lopen er op universiteiten dus ‘docenten Academisch Nederlands’ rond.
Rijst de vraag: als een intelligent iemand de betekenis van een woord niet kan afleiden uit de context, ligt dat dan aan de lezer óf aan de schrijver? Volgens mij aan de schrijver. Die was blijkbaar niet in staat zijn mededeling kort, helder en bondig op papier te krijgen.
Dus werd het een ontoegankelijke zin, doorspekt met elitair jargon en ellenlange uitweidingen die van bijzin naar bijzin meanderen. En waarom? Omdat de schrijver de moeite niet wenste te nemen een korte zin te schrijven.
Dus moet de lezer zich maar aanpassen. Terwijl het precies andersom is: in de academische wereld is het niet de lezer die faalt en de taal verwaarloost.
Het is de schrijver.
(eerder verschenen op univers.nl)
