Op een zomeravond in 2003 zat Dré op de veranda voor zijn Vinkeveense villa. Hij was zo dronken dat zijn hersenen allang niet meer registreerden wat hij zag. Toen heeft Rachel haar jeep voor de veranda geparkeerd en het op de motorkap met bodyguard Robert gedaan.
Opmerkelijk, want in mei 2006 meldde Rachel nog dat haar André was gereïncarneerd in een kikker. "Ik was op vakantie en elke dag zagen we een kikker. En op de laatste dag kwam hij binnenlopen. Andere mensen zullen denken: ze spoort niet. Maar ik denk: dat is Dré".
Gisteren niet op televisie: het debuut van Geert Wilders als tv-journalist. Wat was het geval? Het actualiteitenprogramma EenVandaag stuurt deze zomer elke week een fractievoorzitter met een cameraploeg op pad. Het idee is dat de fractievoorzitter ook echt de reporter is.
De heren zijn van UPC, vertellen ze. Eentje, een man met blond, nat krullend haar en een spitse neus, steekt een hand uit. Hij heet Pascal en heeft heuglijk nieuws voor mijn moeder. Ja, ze weet het zelf nog niet, maar ze is een echte geluksvogel.
"Prima, erg mooi," zegt de man. Hij kijkt naar de barst in het aardewerk maar ziet de noodzaak niet er iets van te zeggen. Zijn blik glijdt langs de tegeltjes die de muur tot net boven het fonteintje bedekken.
"Echt een appartement waar u heel gelukkig kunt worden," zegt de makelaar.
Vierde op de lijst staat de 38-jarige André Knoppes. André is in het dagelijks leven ongediertebestrijder bij de Limburgse gemeente Arcen. Hij gaat zich bezighouden met het vreemdelingenzaken. Altijd een lastige portefeuille.
Dan gebeurt het. Het is alsof mijn complete schedeldak met een enorm breekijzer in tweeën wordt gespleten. Van mijn voorhoofd, via de kruin, tot aan mijn nek. Het kan niet anders of mijn hersens liggen nu bloot.
Publiekelijk rouwen onder het oog van de camera. Sommige mensen vinden masturberen in het openbaar een stuk minder exhibitionistisch. Trek je daar maar niets van aan. Eenieder rouwt nu eenmaal op zijn eigen manier.
Met tweeduizend euro op zak betreed ik cafetaria De Vette Bek. Aan een formicatafeltje in de hoek zit Geert Wilders. De politicus met de Limburgse tongval ziet er patent uit. Een tafeltje verderop is zijn lijfwacht met een bal gehakt in de weer. Er zit mayonaise aan zijn oortje.
Het meisje knikt me bemoedigend toe. "Maar het zou helemaal geweldig zijn als u uw morele steun vertaalt in een kleine maandelijkse gift. Heel gemakkelijk via automatische incasso. Tien, vijfentwintig of vijftig euro?"