Bonfire is dood. Het paard waarmee Anky van Grunsven voor het eerst olympisch goud won, overleed maandag op de gezegende leeftijd van dertig jaar. Het dier kan terugkijken op een glanzende carrière, las ik ergens. Tsja, het is maar net welke menselijke eigenschappen je een paard toedicht.
De waarheid is: ik heb die decemberochtend de meest verschrikkelijke dingen gedaan. Nu, 31 jaar later, kijk ik met verbijstering terug op deze schandvlek uit mijn leven.
Een broodje eten op een bankje op station Veenendaal-West is drie scholieren duur komen te staan. Ze werden op de bon geslingerd door controlerende Boa’s en kregen elk een boete van 97 euro.
Als je ziet wat er nu allemaal al geprint kan worden in 3D, dan vraag je je af waar dat ophoudt. En wat er in 2033 allemaal mogelijk is.
“Welke gevaren ik loop wanneer ik onder mijn eigen naam reageer? Man man man, wat een vraag! Je kunt in dit land echt niet meer zeggen wat je wérkelijk denkt. Kijk naar Noord-Korea en China. Of neem die bloggers in Iran die onder hun eigen naam schreven."
Wil je een vraag stellen aan een beroemd iemand die net als jij op Facebook zit, maar helaas niet tot je vriendenkring behoort? Facebook geeft je de mogelijkheid.
Dus ploeter ik verder, want wie het tempo niet bijbeent, doet niet meer mee. De informatiestroom is verworden tot een woest kolkende rivier. Ik ben de slaaf van mijn eigen timeline, want Twitter en Facebook wachten op niemand. Ook niet op mij.
De boekenbranche is dolende. Ze weet het niet meer. Afgelopen week startten Selexyz & De Slegte daarom de website vraagteken.info. Of de klant wellicht weet wat zij moeten doen om te overleven?
Een uitvaart in Toronto. Terwijl de kist met daarin de overledene door het gangpad naar het altaar wordt gedragen, tikt in één van de kerkbankjes iemand verwoed op het fel oplichtend schermpje van zijn smartphone.
Excuses dus. Welnu, dat is geen enkel probleem. Ik zeg altijd maar zo: kleine moeite, groot plezier. Alleen: aan wie mijn excuses te maken? Toch niet aan u persoonlijk, mag ik hopen - of aan uw Partij voor de Dieren.
Dat is het feest van de democratie. Terwijl de een alle verkiezingsprogramma’s van voor tot achter uitpluist, stemt de ander op Alexander Pechtold omdat hij zo’n lekker kontje heeft. Ik kijk nergens meer van op.
Kees van der Staaij? Ik begrijp hem. De lijsttrekker van de SGP kreeg gans het land over zich heen toen hij betoogde dat “vrouwen zelden zwanger worden als ze worden verkracht.”