
Studentenevaluaties
Docenten zijn helemaal klaar met de studentenevaluaties. De anonieme feedback die zij te verhapstukken krijgen, zou meedogenloos zijn (“deze eikel bakt er niks van”) en bovendien weinig constructief (“draagt een te kort rokje”).
Docenten zijn helemaal klaar met de studentenevaluaties. De anonieme feedback die zij te verhapstukken krijgen, zou meedogenloos zijn (“deze eikel bakt er niks van”) en bovendien weinig constructief (“draagt een te kort rokje”).
De woordvoerder zei het niet hardop, maar je zag het hem denken: ‘De gemeente Tilburg heeft een begroting van meer dan 800 miljoen euro. Wat maakt die paar ton aan allerlei ritjes dan uit?’
Oei oei oei, Facebook. En het houdt maar niet op. Steeds meer vuil komt aan de oppervlakte.
Laatst kreeg ik een bozig mailtje van een student. Ik had makkelijk praten, dat kiezen uit het enorme studieaanbod net zoiets is als kiezen uit de ontelbare smaken ijs in een Italiaanse ijssalon.
Ik zit in in mijn onderbroek achter mijn computer en twitter over het geweldige leven dat ik leid. En opeens begrijp ik waarom mensen liever een DM of WhatsApp sturen dan bijvoorbeeld bellen.
Iedereen is wanhopig op zoek naar geluk. Niet voor niets zijn op Amerikaanse universiteiten colleges ‘happiness’ ongekend populair. Hier in Nederland is het niet veel anders.
Met de gemeenteraadsverkiezingen voor de deur, moet het maar eens hardop gezegd worden: plaatselijke democratie kan makkelijk zonder politieke partijen.
Op een grauwe ochtend gebeurt het: mail van een tv-programma. Of je even contact met hen wilt opnemen...
Elk van die slogans is een ballon. Je prikt erin en hij knapt.
Wat geeft je leven zin? Op je sterfbed met spijt terugkijken op alles wat je niet hebt gedaan, is een tamelijk nutteloze bezigheid. Beter is het om regelmatig stil te staan bij wat er werkelijk toe doet voor jou.