
Bang voor Buma
In alle eerlijkheid, meneer Buma, u maakt me bang. Als u praat, druipt de minachting voor onze privacy uit uw mondhoeken.
In alle eerlijkheid, meneer Buma, u maakt me bang. Als u praat, druipt de minachting voor onze privacy uit uw mondhoeken.
Ik las een interview met u in de Telegraaf. De aanslagen in Parijs bewijzen volgens u dat “zo’n beetje elke terrorist een moslim is.” Ik moest lachen. Vooral “zo’n beetje” vond ik mooi. U bent Anders Breivik blijkbaar nog niet vergeten.
Wie knakworstjes eet, gaat naar de hel. Tarwe is gif en in koemelk zit lactose. Margarine barst van de transvetten en bij de slager koop je kanker.
Stel, je bent burgemeester. Van een sjiek, 45 duizend zielen tellend plaatsje in het midden des lands. Je kampt met een probleem.
Woord van de week: panda-diplomatie. Nederland krijgt van China twee reuzenpanda’s te leen.
Wilders is op missie in Perth, Australië. Hij woonde daar als eregast de oprichting bij van de Australian Liberty Alliance. De ALA is tegen moslims, tegen euthanasie, tegen abortus en tegen het homohuwelijk.
Iedere ouder weet wat er gebeurt als je je kind aanleert bang te zijn voor alles. Het raakt verknipt en durft uiteindelijk niets meer. Met volwassenen is het precies zo, dacht ik toen ik las welke vragen burgemeesters op zich afgevuurd krijgen tijdens informatieavonden.
De waanzin. Jeugdzorg sluit steeds vaker kinderen op voor behandeling, zónder de benodigde toestemming van de rechter.
Laatst vond ik oude schoolrapporten terug. Eentje is van de tweede klas lagere school. “Luuk mag over!” stond er onder, maar “schrijven is nog steeds een probleem!(pje!)”
Niets zo mistig als de aankoop van twee Rembrandts. Waarom? Omdat u maar de helft weet.