Internet als bron. Daar heb je alleen iets aan wanneer je al je info dubbel checkt. Maar daar is allang geen tijd meer voor. Nieuws is een ratrace geworden.

Ik ben nog van de generatie van de grote stereotoren. Die is inmiddels vervangen door de iPod. Precies zo gaat de boekenkast plaatsmaken voor de e-book reader. Over tien jaar weet niemand meer wat een Billy is.

Prince is een webpionier. Hij was in 1997 de eerste popartiest die via internet zijn muziek ging verkopen. Nu zet hij zijn website achter een abonneeslot.

Iedereen is zoekende. Waarnaar? Niemand die het weet. Het probleem is bekend. De oplage van betaalde kranten krimpt jaarlijks met drie tot vijf procent. Er lijkt geen houden aan. De adverteerders zijn al vertrokken. Allemaal de schuld van internet, wordt geroepen. Onzin. Kranten helpen zichzelf om zeep.

Aarde, bomen, bos. Twee mannen zitten geknield op de grond. Hun handen en voeten zijn gebonden. Achter hen, aan een boomtak, hangt een vlag met een hakenkruis. De mannen mompelen iets. Later lees ik op een nieuwssite wat hun laatste woorden waren: "wij zijn gearresteerd door Russische nationaal-socialisten".